Okumaya başladığım andan itibaren sevdim...
Konusu çok enteresan, sanki masalla gerçek arasında gibi hissettim kendimi.
Zaman zaman çok üzüldüm, yitip giden çocukluğum geldi hep aklıma.
Ben oldukça başarılı buldum. Su gibi akan bir kitap...
Tek beğenmediğim yeri kapak tasarımı.
ARKA KAPAK:
Bir kelebeğin kanatları kadar narin ve hüzünlü.
Karanlıktaki bir bıçak kadar tehditkâr ve korku verici.
Neil Gaiman, sarsıcı eseri Yolun Sonundaki Okyanus'ta, insanı insan yapan tüm duyguları ortaya çıkarmakla kalmayıp, okurlarını onları çevreleyen karanlıklardan korunmaları için geçmişin sığınağına davet ediyor.
Hikâye, kahramanımızın çocukluğuna dönmesi ve evinin yanındaki gölün aslında bir okyanus olduğunu iddia eden Lettie Hempstock'a dair anılarının canlanmasıyla başlıyor. Bu andan sonra; küçük bir çocuğun fazlasıyla ürkütücü, garip ve tehlikelerle dolu geçmişine doğru bir kapı açılıyor.
Artık, yolun sonunda neyle karşılaşacağını kahramanımız da bilmiyor…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder